آخرین مطالب
امکانات وب
راستش اگر یک سال پیش از من می پرسیدی زندگی یعنی چه؟ می توانستم برایت یک روزِ تمام ناله کنم که زندگی یعنی فلان و بیسار... که یعنی زندگی هیچ خوب نیست و اصلاً زندگی یعنی چه و اصلاً ما آمده ام به دنیا که چه؟ اما حالا فرق می کند... یعنی آنقدر دویده ام و آنقدر دارم می دوم که یک وقت هایی زمان کم می آورم برای زندگی. حالا می توانم برایت بگویم که هر ثانیۀ زندگی حساب و کتاب دارد. که همین لحظه هایی را که تویِ دنیایِ مجازی می گذرانیم یک طورهایی لحظات را مفت می دهیم و هیچ چیز نمی گیریم. ـ من استفاده از تکنولوژی را نفی نمی کنم ـ اما این آدم هایی که مدام یک گوشی دارند و سرشان توی گوشی است و جواب سوال هات را با یک بله یا نه خشک خالی می دهند ـ که مثلا حواسشان از آن وایبر، واتس آپ، اینستا و فیس بوک لعنتی پرت نشود، دارند به خودشان و زندگی شان و آدم های اطرافشان ظلم می کنند. راستش این روزهایی که برای زندگی وقت کم آورده ام، همه اش به این فکر می کنم حیف از این همه ساعت که استثمار شده ایم با وایبر و فلان و فلان... ـ هنوز هم می گویم ـ من تکنولوژی را نفی نمی کنم، تکنولوژی خوب است، خیلی وقت ها، اما نه وقتی که ما را تویِ مشت گرفته و ما اصلا نمی فهمیم که چند ساعت و چند روز و چند هفته و چند ماه و چند سال است که اسیر این عصرِ به اصطلاح تکنولوژی شده ایم. از من یادتان باشد که زندگی قدر یک نفسی ست که وقتی می رود به سادگی می تواند برنگردد.
دونقطه: هیچ کجایِ این حرف ها لحنِ نصیحت ندارم، تنها خواستم یادآوری کنم که خیلی از آدم هایی که دیروز از خواب بیدار شدند و اول رفتند سراغِ گوشی و وایبر را چک کردند و بعد عکس های جدید اینستا را ورانداز کردند و بعد توی فیس بوک تا شب وقت گذراندند، حالا تویِ این دنیا نیستند... به همین سادگی رفتن و برنگشتن نفسی. حالا دیگر نمی توانند زنگ بزنند به رفیقی، بنشینند دورِ میزی و یک چایِ داغ بنوشند با رفیقشان و از روزهایی حرف بزنند که باید کنار هم باشند.
حد نگه داریم، حد نگه داریم توی همه چیز... لطفا.
برچسب : نویسنده : 9ghasedak-flightb بازدید : 17